Na een lange periode van droog weer komt het alweer enige tijd met bakken uit de lucht. Hét ideale moment om op zoek te gaan naar de schuwe maar o zo mooie vuursalamander . Sommige dieren zijn haast volledig geel en hun kleurenpatroon is altijd uniek. De kleuren dienen om natuurlijke vijanden af te schrikken, want de vuursalamander kan met klieren in de huid gif afscheiden (hou ouder hoe giftiger). Na de droogte verlaten deze salamanders hun schuilplaatsen als het regent en in deze tijd van het jaar – het begin van de vorst aan de grond – zoeken de eerste dieren al hun overwinteringsplekken op (voornamelijk ondergronds).

Toch zijn ze niet makkelijk te vinden. De vuursalamander is niet alleen zeldzaam, maar ook nog eens in het donker actief en ontzettend goed in verstoppen. De kans om ‘m tegen het lijf te lopen is dan ook niet heel groot. Daarom gingen we op een windstille avond op zoek naar hun koele vochtige schuilplaatsen in een oud eiken-beukenbos. Omdat de vuursalamander vooral op land leeft, betekende dat zoeken in de strooisellaag van bladeren, stukken schors, boomwortels, onder stenen en omgevallen boomstronken en in vochtige spleten. De zoektocht met een tiental enthousiaste speurders leverde evenzoveel vuursalamanders op. Wat een prachtige amfibieën en wat een mooie avond!